Cam Kemik Hastası Genç Doktor Hamza Mesut Ağır, “Beyaz Önlük” Hayalini Gerçekleştirdi

Doğuştan Osteogenesis imperfecta (cam kemik hastalığı) ile dünyaya gelen 24 yaşındaki Hamza Mesut Ağır, tüm zorluklara rağmen tıp hayalini gerçekleştirerek üniformasını giydi ve intörn doktor olarak görevine başladı. Bu başarı, hem kendi hayatında hem de benzer durumda olanlar için güçlü bir rol model oluşturuyor. 

Hayatın zorluğu: erken yaşta başlayan tedaviler

Hamza’nın çocukluğu — sık kırıklar, uzayan hastane ziyaretleri ve sürekli tedavi süreçleriyle geçti. Bu deneyimler, onun empati gücünü geliştirdiği gibi, sağlık sistemine dair bir farkındalık oluşturmasına da yol açtı. Genç doktor bu durumu şöyle özetliyor: “Çocukken hastanelerde geçirdiğim günler bana empatiyi öğretti.” 

Azim, destek ve üniversite yılları

Anne desteğiyle, fiziksel engellere rağmen eğitim hayatını sürdüren Hamza; zorluklara rağmen sınavları başarıyla geçip Lokman Hekim Üniversitesi Tıp Fakültesi’ni kazandı. 6. sınıf öğrencisi olarak başladığı intörnlük dönemine büyük bir kararlılıkla adım attı.

Hedef: Psikiyatride uzmanlık ve engellilere umut olmak

Hamza, tıp fakültesini seçmesinin nedenlerinden birini, çocukken yaşadığı hastane deneyimlerinin ona insanlara ruhsal ve bedensel olarak destek olma isteği vermesi olarak açıklıyor. Hedef olarak psikiyatri uzmanlığını görüyor. “Benden sonraki özellikle bedensel engellilere ve tüm engellilere bu şekilde rol model olmak beni çok mutlu eder,” diyor. 

Bu yönüyle Hamza, yalnızca doktorluk mesleğini seçmiş olmanın ötesinde; engellilerin sosyo-kültürel bariyerleri aşabileceğini gösteren yaşayan bir örnek haline geliyor.

Neden Önemli?

• Hamza’nın hikâyesi, engel sahibi bireylerin “tıbba hizmet eden kişi” olabileceğinin güçlü bir kanıtı — ön yargılar yerine kapasite ve azim öne çıkabiliyor.

• Böyle bir doktorun sağlık sistemine dahil olması, hastalarla empati kurabilme, farklı ihtiyaçlara duyarlılık ve insan odaklı hekimlik anlayışına katkı sağlama potansiyeli taşıyor.

• Bu örnek, engelliler için erişilebilir eğitim-meslek imkânlarının artırılması gerektiğini bir kez daha vurguluyor.